ಕೇಳಿಸಿಕೋ...

ಹೇ ಪರಮಾತ್ಮಾ...

ದನಿಯಿದ್ದವರೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನನ್ನು

ಇಂಪಾಗಿಯೋ ಸೊಂಪಾಗಿಯೋ

ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿ,ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆನೋ!

ದನಿಯಿಲ್ಲದ ಜೀವಿಗಳೂ ಕೂಡ

ನಿನ್ನವೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲವೇ..?

ಅವುಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳನ್ನೊಮ್ಮೆ

ಕೇಳಿಸಿಕೋ..ನಿನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿಕೋ!!

ಪ್ರಾರ್ಥನೆ...

ಸಾವಿನ ವಿಚಾರ ಇರಲಿ,

ಬದುಕು ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ

ಉತ್ತರಿಸಲಾರೆಯಾ ಭಗವಂತಾ?

ಪೂಜಿಸು ಎಂದೆ, ಆರಾಧಿಸಿದೆ.

ಬೇಡಿಕೋ ಎಂದೆ,ಅಂಗಲಾಚಿದೆ.

ಈಗ ಮೋಕ್ಷ-ವಿಮುಕ್ತಿಗಳೆಂಬ

ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದವುಗಳ ಅಮಿಷವೊಡ್ಡಿ

ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸಿರುವೆ.

ಸಾವಿನ ಭಯವನ್ನೂ ಹುಟ್ಟಿಸಿರುವೆ.

ನ್ಯಾಯಾಧಿಪತಿಯಂತೆ ನೀನು ಸಮಸ್ತಕ್ಕೆ

ನ್ಯಾಯವಾ ಇದು? ನೀನೇ ಹೇಳಿಬಿಡು!

ಕತ್ತಲು..

 ಹೋಯ್ ಕತ್ತಲೇ...

ನಿನಗೆ ಮಾತು ಬರದೇ ಇದ್ದದ್ದೇ 

ಒಳ್ಳೇದಾಯಿತು ನೋಡು!

ನನ್ನ ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಾ

ನನ್ನ ನೋವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆಯಾಗದು!

ಅದಿರಲಿ...

ರಾತ್ರಿಯ ಪಿಸುಮಾತುಗಳಿಗೆ,

ಎದೆ ಹಿಂಡುವ ನರಳಿಕೆಗಳಿಗೆ

ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿಯೂ ಕಿವಿಗೊಡಬೇಡ.

ಅವುಗಳ ಹಿಂದೆಲ್ಲಾ ದೊಡ್ಡ ಕಥೆಗಳಿವೆ!

ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ,ಯಾವಾಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ

ಜೊತೆಯಾಗುವ ಕನಸುಗಳಿಗೆ

ತಣ್ಣನೆಯ ಗಾಳಿಯ ಬೀಸಲು ಬಿಡು.

ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ, ನಗುವ ಚುಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಎಣಿಸು.

ಮತ್ತು...

ಕತ್ತಲ ಸರಿಸಲೆತ್ನಿಸಿ ಸೋತಿರುವ

ಚಂದಿರನ ಕಪಾಳಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬಾರಿಸು!

ಕೊನೆಯದಾಗಬೇಕು

 

ಇನ್ನಾವ ಮಾತುಗಳೂ

ಬೀಳದ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ

ನಿನ್ನ ದನಿಯೇ ಕೊನೆಯಾಗಬೇಕು.

ಮರಗಟ್ಟಿರುವ ನನ್ನ ಕೈ ತೊಗಲಿಗೆ

ನಿನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶವೇ 

ಕೊನೆಯ ಸಂವೇದನೆಯಾಗಬೇಕು.

ನನ್ನ ಮೂಗು ಎಳೆವ ಕೊನೆಯುಸಿರಿಗೆ

ನಿನ್ನ ಮೈಯ ಘಮಲು ಬೆರೆಯಬೇಕು.

ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚುವ ಮುನ್ನ ಎದುರಿಗೆ

ನಿನ್ನ ತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣು ಕಾಣಬೇಕು.

ಹೆಣಗಳು - ಕನಸುಗಳು!

 ಈ ರಾತ್ರಿಯಾದರೆ ಸಾಕು ;

ಖಾಲಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ ಸ್ಮಶಾನ!

ಹೆಣಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಜೀವ ಬಂದು,

ಕವಿತೆಗಳಾಗಿ ಹಾರಾಡತೊಡಗುತ್ತವೆ!

ಮಲಗಿದವರ ನಿದಿರೆಯ ಕನಸುಗಳಾಗಿ,

ಜೊಂಪಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕನವರಿಕೆಗಳಾಗಿ

ನಗು-ಅಳುಗಳ ಮೂಲಕ 

ಜೀವಧಾತುಗಳಾಗಿ ರಾತ್ರಿಯನ್ನು

ತೇಲಾಡಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ - ಮುಳುಗಿಸುತ್ತವೆ!

ನಾನೂ ಕರೆಯುತ್ತೇನೆ, ಆವಾಗವಾಗ ;

ಒಂದಷ್ಟು ಹೆಣಗಳನ್ನು , 

ನಿದ್ದೆ ಬರದ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ , ಟೈಂಪಾಸಿಗೆ!

ಅವುಗಳ ಕಥೆ ಕೇಳಿ, ನಗುತ್ತೇನೆ- ಅಳುತ್ತೇನೆ!

ಕೊನೆಗೆ ಇಂಥದೊಂದು ಕವಿತೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ!