"ನಾನಿಲ್ಲ"

ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದೆ ಚಿತ್ತ
ಮೇಲೆಲ್ಲ ಬೆಳೆದ ಹುತ್ತ
ನೆಲವು ಮೌನವ ತಬ್ಬಿ
ಮುಗಿಲು ನನ್ನೆದೆಗೆ ಹಬ್ಬಿ
ಕಾಲ ಕೂಡಾ..ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ,
ಕುಳಿತು ಮಲಗಿದ ಘಳಿಗೆ...
ನಾನಿಲ್ಲ ನನ್ನಯ ಒಳಗೆ..

ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು -೧೩

ಮುಗಿಲ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ತಲೆಯನಿಟ್ಟು
ಭೋರೆಂದು ಅಳಬೇಕೆನಿಸಿತ್ತು..
ಕರಿಮೋಡವೊಂದು ನನಗೆ ಮರುಗಿ
ಕಂಬನಿಯ ತುಂತುರು ಹನಿಸಿತ್ತು..

ನನ್ನ ಗೋರಿ ನಾನೇ ಬಗೆದು
ಅಲ್ಲೇ ತಣ್ಣಗೆ ಮಲಗಬೇಕೆನಿಸಿತ್ತು..
ನೀನಿಲ್ಲದ ಜೀವ-ಜೀವನ ಸಾಕೆನಿಸಿತ್ತು.
ಸತ್ತ ಕನಸುಗಳ ಹೆಣ..ಕೊಳೆತು ನಾರುತ್ತಿತ್ತು

ಇಷ್ಟು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ನೀನಿಲ್ಲದ ಬದುಕು
ಸವೆಸಿದ್ದಕ್ಕೆ , ನನ್ನ ಮೇಲೆಯೇ ಜಿಗುಪ್ಸೆ!

 ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು ಬಂಗಾರ...
ನೀ ಬಿಟ್ಟುಹೋದ ನೆನಪುಗಳನ್ನೇ
ನೆಟ್ಟು ನೀರೆರೆದು,ಬೆಳೆಸಿ, ಅದರ ಬುಡದಲ್ಲೇ
ಕೊನೆಯ ಕನಸ ಹೂ ಅರಳಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಈ ಜಲುಮಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ಸಾಕು ಬಿಡು!

ಕನವರಿಸಿತ್ತು ನೋಡು ಅರ್ಧಜೀವದ ಕನಸು
ಏನಂದೀತು ಕೇಳು ನಿನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು!

ರೈತನೂ ಮತ್ತು ಮಳೆ ಅಂಬೋ ಮಳೆಯೂ...

"ಯಾತಕ್ಕೆ ಮಳೆ ಹೋದವೋ

ಶಿವ ಶಿವ ಲೋಕ ತಲ್ಲಣಿಸುತಾವೋ

ಬೇಕಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೆಂಕೀಯ ಮಳೆ ಸುರಿದು

ಉರಿಸಿ ಕೊಲ್ಲಲು ಬಾರದೇ?  

ಹಸುಗೂಸು ಹಸಿವೀಗೆ ತಾಳದೆಲೇ

ಅಳುತಾವೆ ರೊಟ್ಟಿ ಕೇಳುತಲೇ

ಹಡೆದ ಬಾಣಂತೀಗೆ ಅನ್ನಾವು ಇಲ್ಲದೆಲೆ

ಏರುತಾವೋ ಮೊಳಕೈಗೆ ಬಳೆ

ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಅನ್ನ ಇಲ್ಲದೆಲೇ

ನಡೆದರೆ ಜೋಲಿ ಹೊಡೆಯುತಲೇ

ಪಟ್ಟದಾನೆಯಂಥ ಸ್ತ್ರೀಯಾರು ಸೊರಗಿ

ಸೀರೆ ನಿಲ್ಲೋದಿಲ್ಲ ಸೊಂಟಾದೆಲೆ

ಒಕ್ಕಲು ಮಕ್ಕಳಂತೆ,ಅವರಿಗೆ ಬಿಕ್ಕಲಿಕೆ ತ್ರಾಣಿಲ್ಲವೋ

ಮುಕ್ಕೋಟಿ ಜನಗಳಿಗೆ ಅನ್ನವ ಇಕ್ಕಲಿಕೆ

ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ಮಳೆಯ ಸುರಿಸೋ...

ಮೇಲಿನ ಜನಪದದಲ್ಲಿನ ಘೋರ ದೃಶ್ಯಕ್ಕೂ ಕೂಡ್ಲಿಗಿ ಹಾಗೂ ಬಯಲುಸೀಮೆಯ ಹಲವಾರು ತಾಲೂಕುಗಳ ಪ್ರಸಕ್ತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೂ ಅಂತಹ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆಯಲ್ಲ!

ಇಲ್ಲಿನ ರೈತಾಪಿ ಜನ,ಈ ವರ್ಷದ ಮುಂಗಾರು ಮಳೆಯ ಮೇಲೆ ಭರವಸೆ ಇಟ್ಟು ಬಿತ್ತಿದ ಬೀಜಗಳೆಲ್ಲ ಗೇಣುದ್ದ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಮಳೆ ಇಲ್ಲದೇ ಪೂರ್ಣ ಒಣಗಿ ಹೋಗಿವೆ. ಸಾಲ ಸೋಲ ಮಾಡಿ ರಸಗೊಬ್ಬರ ಹಾಕಿ,ಕಳೆನಾಶಕ ಹೊಡೆದು ಹಸುಕಂದನಂತೆ ಕಾಪಾಡಿದ ಬೆಳೆಯು ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲೇ ಒಣಗಿ ನಿಂತಿದೆ.
ಮೆಕ್ಕೆ ಜೋಳ,ಸೇಂಗಾ,ರಾಗಿ....
.....ಎಲ್ಲವೂ ಒಣಗಿವೆ!..ರೈತ ಸಂಕುಲದ ಭರವಸೆ ಕೂಡ!!

ಕಪ್ಪೆ ಮದುವೆ,ಕತ್ತೆ ಮದುವೆ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದ್ದಾಯ್ತು..ತನ್ನ ತಿಥಿ ಮಾತ್ರ ಬಿಟ್ಟು. ನಿಷ್ಪಾಪಿ ರೈತನಿಗೆ ದೇವರೂ ಕೈ ಎತ್ತಿಬಿಟ್ಟ ನೋಡಿ! ಇನ್ನು ಈ ಸರಕಾರಗಳದ್ದು ಯಾವ ಸುಡುಗಾಡು ಲೆಕ್ಕ!

ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ತಾಲೂಕಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಡೆಂಗ್ಯು , ಟೈಫಾಯಿಡ್,ಚಿಕನ್ ಗುನ್ಯಗಳೂ ಹೊಕ್ಕಿವೆ. ಸರಕಾರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು ವೈದ್ಯರು ನರ್ಸುಗಳು ರಣಹದ್ದುಗಳಂತೆ ರೈತರ ಚಕ್ಕಳ ದೇಹಗಳನ್ನು ಕುಕ್ಕಿ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಬಾಲಂಗೋಚಿಗಳಿಗೆ,ಪುಢಾರಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯ ಸಾಲಮನ್ನ ಭಾಗ್ಯ ದಕ್ಕಿದೆ.ಸಾಮಾನ್ಯ ರೈತನಿಗೆ ಅಂಥ ಸೊಸೈಟಿ,ಬ್ಯಾಂಕುಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಲವಾದರೂ ಹೇಗೆ ಹುಟ್ಟೀತು?
ಬರಪೀಡಿತ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರೂ ರೈತನಿಗೆ ಸಿಗುವುದಾದರೂ ಎಷ್ಟು? ಓಡಾಟದ ಖರ್ಚು,ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಲಂಚ ಕೊಟ್ಟು...ಅಬ್ಬಬ್ಬ ಅಂದರೆ ಎರಡು ಪ್ಲೇಟ್ ಒಗ್ಗರಣೆ ತಿನ್ನಬಹುದಾದಷ್ಟು!

ರೈತ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹೊತ್ತು ಕೂತಿದ್ದಾನೆ.ವಾರದಲ್ಲೇ ಹಿರಿಯ ಹಬ್ಬ "ಮಾರ್ಲೋಮಿ" ಇದೆ.ಮಾಡಿದ ಸಾಲಗಳು,ಮಕ್ಕಳ ಮದುವೆ......ದೃಷ್ಟಿ ಮಾತ್ರ ಮೋಡಗಳತ್ತ.!

ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಅಸಹಾಯಕ,ಅಸಹಿಷ್ಣಕ,ದೈನೇಸೀ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಯಾವ ಮಾಧ್ಯಮಗಳೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ.ನ್ಯೂಸ್ ಚಾನೆಲ್ಲುಗಳು ಯಾವನೋ ನಟನ ಎರಡನೆಯವಳೋ ಮೂರನೆಯವಳೋ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಸ್ಟುಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ತಲೆ ಮಟನ್ ಅಂದರೆ ಭಾಳ ಇಷ್ಟನಾ ಅನ್ನುವ ರೀತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿವೆ.ಅದು ಅವರ ಟಿ.ಆರ್.ಪಿ.ಬಿಡಿ!
ಮುದ್ರಣ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಮೋದಿ ಹಂಗೆ,ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಹಿಂಗೆ,ಸೆಕ್ಯುಲರ್ರು ಫ್ಯಾಸಿಸಂ ಎನ್ನುವ ಸುಡುಗಾಡು ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಲೀಪುಗಟ್ಟಲೆ ಬರೆಯುತ್ತಿವೆ..off course ಅದು ಅವುಗಳ ಸರ್ಕುಲೇಶನ್ ವಿಷಯ ಬಿಡಿ! ಬಿಸಿನೆಸ್ಸು ನ ಪದರದಲ್ಲಿ "ಅಕ್ಷರ ಹಾದರ" ಮಾಡುವ ಅವರಿಗೂ ರೈತ ಸೇಲಬಲ್ ಐಟಮ್ಮೇ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ!

ಇನ್ನು ಕವಿಗಳು,ವಿಚಾರವಾದಿಗಳು ಅಸಹಷ್ಣಿತೆ,ಅರಾಜಕತೆ ಎಂದೆಲ್ಲ ಬರೆದು,ವದರಿ ತಮಗೆ ಕೊಟ್ಟಂತಹ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯ ತಗಡಿನ ಫಲಕಗಳನ್ನು(ದುಡ್ಡಲ್ಲ!?) ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ವಾಪಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ!
ಇವರಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿನ ಅಸಹಷ್ಣಿತೆ,ಅಸಹಾಯಕತೆಗಳು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿಯೂ ಬೀಳಲಾರವು..ಹಾಗಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲ ಮೋದಿಯ ವಿರುದ್ಧವೋ ಪರವೋ ಬರೆದುಕೊಂಡು ಬರೋದನ್ನ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ.

ರೈತನಿಗೆ ತನ್ನ ಬದುಕಿನ ಅಸಹಷ್ಣಿತೆ,ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ವಾಪಾಸ್ ನೀಡಲು ಯಾವ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳೂ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ!..ಇರೋದು ಒಂದೇ; ಅದು ತನ್ನ ಜೀವ! ಅದನ್ನೇ ನೀಡುತ್ತಾನೆ.!
ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ "ಸಾಲಬಾಧೆ-ರೈತ ನೇಣಿಗೆ ಶರಣು" ಎಂಬ ಸಿಂಗಲ್ ಕಾಲಂ ಸುದ್ದಿ ಬರಬಹುದಷ್ಟೇ!
ಅದಿರಲಿ, ರೈತನ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯನ್ನೂ ಒಂದು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಎಂದು ಈ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಗೆ,ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಅನಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ.

ಇಂತಹ ಹೊತ್ತಲ್ಲೇ ಜನಗಳ ತೆರಿಗೆಯ ಹಣದಲ್ಲಿ ನಡೆವ ಅನಗತ್ಯ "ಉಪ ಚುನಾವಣೆ" ಬಂದಿದೆ. ನಿಲ್ಲುವವರು ಟಿಕೆಟ್ಟುಗಳಿಗೆ ಓಡಾಡುತ್ತಲಿದ್ದಾರೆ.ಟಿಕೆಟ್ ಸಿಕ್ಕವರು ಮತ್ತೆ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ 'ನಿಮ್ಮೂರಿಗೆ ಭದ್ರಾ ನದಿ ನೀರು ತರುತ್ತೇವೆ,ನಮಗೇ ಓಟು ಹಾಕಿ' ಎಂಬ ಶಾಶ್ವತ ಭರವಸೆ ಕೊಡುವ ಹವಣಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.

ಸಾವು ಮಾತ್ರ ರೈತನ ತಲೆಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕಾಯುತ್ತದೆ.

ದನಕರುಗಳಿಗೆ ಹುಲ್ಲಿಲ್ಲ ಕಾಡಲ್ಲಿ! ನೀವೇ ನೋಡಿ ಇಲ್ಲಿ!

ಕಮರಿದ್ದು ಬೆಳೆಯಲ್ಲ...ಬದುಕಿನ ಕನಸು!

ಒಣಗಿ ನಿಂತ ಮೆಕ್ಕೆಜೋಳದ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಲದ ಚಿತ್ರ.

ಮಳೆ ಕಾಣದೆ ತೆನೆ ಇಲ್ಲದೆ‌ ಒಣಗಿದ ಮೆಕ್ಕೆ ಜೋಳ.

ಸಂಪೂರ್ಣ ಒಣಗಿ ನಿಂತಿದೆ ರಾಗಿ.

ಮಳೆ ಇಲ್ಲದೆ ಒಣಗಿದ ನೆಲಗಡಲೆ ಬೆಳೆ.

ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು - ೧೨

ನಾನು ಬರೆದದ್ದನ್ನು ಓದುವ ಜೀವ ಜೀವಾಳವೇ...
ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ ಹರಿದಾಡಿದ ಅಕ್ಷರಗಳ ಲೆಕ್ಕ
ನಿನ್ನ ಮೌನಕ್ಕೂ ಹಾಕಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ ಬಿಡು ತೂಕ!
ಎಷ್ಟು ಸಲ ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ತಡೆದಿದ್ದೆ ಹೇಳು ಬಿಕ್ಕ?
ಕೊಂದಿದ್ದ ಕಾಲವೆಷ್ಟು? ಹೇಳಲಿಲ್ಲ ಯಾಕ?

ಸಾವಿಗೂ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ
ಕತ್ತಲನ್ನೂ ಬಿಡದೆ ಹತ್ತಿರ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ
ಕಾರಣಗಳೇ ಇಲ್ಲದೆ ನಕ್ಕಿದ್ದಕ್ಕೆ
ದಾರುಣವಾಗಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೆ
ಕಂದಾಯ ಕಟ್ಟಲೇಬೇಕಿದೆಯಲ್ಲವೇ ಕಾಲಕ್ಕೆ?

ಈಗಲೂ ಬೀಳುತ್ತವೆ ಬಿಡು,
ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದಾಗ ಕೆಲ ಅರ್ಥವಾಗದ ಕನಸು!
ಆಗಾಗ ಕಳಿಸುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ ಹೀಗೆ
ತೆರೆದು ನೋಡು ನಿನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು!

....ನಾ ಆಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ..,

ನಾ ನಗುವಾಗಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ತುಟಿಯಲಿರುತ್ತಿದ್ದೆ
ನಾ ಮಗುವಾಗಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲಿರುತ್ತಿದ್ದೆ
ನಾ ನೆಲವಾಗಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ಗುರುತಾಗುತಿದ್ದೆ
ನಾ ಮಳೆಯಾಗಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ನೆನೆಸಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆ
ನಾ ಗಾಳಿಯಾಗಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಸೆರಗ ಸೇರುತಲಿದ್ದೆ
ನಾ ಬೆಂಕಿಯಾಗಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಕೈಯ ದೀಪವಾಗುತಿದ್ದೆ
ನಾ ಬದುಕಾಗಿದ್ದರೆ
ನಿನ್ನ ಆಯುಷ್ಯವಾಗುತಿದ್ದೆ

ನಾ ಸಾವಾಗಿದ್ದರೆ ನಿನಗೆ
ಪ್ರಾಣವನ್ನಿತ್ತು ತೆರಳುತ್ತಿದ್ದೆ

ವಿದಾಯಕ್ಕೊಂದು ಕವಿತೆ....

ನೀನು ಈಗ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ತಾಯಿಗುಬ್ಬಿ
ನಾನೋ...ಸೂತ್ರ ಕಿತ್ತ ಗಾಳಿಪಟದ ಪ್ರೇತರೂಪ
ಹೀಗೇ ಯಾವಗಲಾದರೊಮ್ಮೆ,
ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆಂದು ನಡುಗುವಾಗಲೆಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ..
ಅಲ್ಲೇ ಬೋಳುಮರದ ಮೇಲೆ
ಕುಳಿತ ಕುಂಟಗುಬ್ಬಿಯ ಜೊತೆಗೆ
ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.....

ನೀನು ಕೊಟ್ಟ ವಿರಹದ ನೋವಿಗಿಂತಲೂ
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆಗಿದ್ದ ಕ್ಷಣ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಸ್ವಲ್ಪ ಕಣ್ಣೀರು,ಬೀಸಿದ ಗಾಳಿಗೋ
ಅಥವ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಗೋ ಇಳಿವ ಮುನ್ನವೇ ಆವಿ!
ಹೌದು...
ನೀನು ಕೊಟ್ಟು ಹೋದ
ನೋವಿನ ಸಾಲವನ್ನು
ನಾ ಬರೆದ ಸಾಲುಗಳಿಂದಲೇ
ತೀರಿಸುವ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನ ನನ್ನದು..

ನಾ ಬರೆದ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ
ಮೊದಲ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೋಲಿದೆ.

ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಹೃದಯದ ಸಾವಿದೆ.
ಹರಿಸಿದ ಕಣ್ಣೀರ ಹನಿಗಳನು
ನೆನಪಿನ ಲೇಖನಿಯೊಳಗೆ ಸೇರಿಸಿ
ಬಾಳಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಸಾಲುಗಳಿವು.
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಗಳು
ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣದಿದ್ದರೆ ಕ್ಷಮಿಸಬಿಡು..
ಯಾಕೆಂದರೆ,ನನಗೂ ವಯಸ್ಸಾಯಿತು ನೋಡು!
ಆ ಅಕ್ಷರದೊಳಗೆ ನನ್ನ
ಕಣ್ಣೀರೂ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಹರಿದಿರಬಹುದು.
ಮುಗಿಯದ ಈ ಬಾಳಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ
ಕಣ್ಣೀರು ಮುಗಿಯುವರೆಗೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ.
ಬರವಣಿಗೆಯಿಂದ ಬರೀ ನಿನ್ನ
ನೆನಪಿನ ಮೆರವಣಿಗೆ ಮಾಡಿದ ನಾನು
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ತಂದು
“ಕವಿ ಕಾಣದನ್ನೂ ಕಂಡು ”
ಕವಿಯಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ !

ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು - ೧೦

ಏಕಾಂತದ ಗುಡಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದೆ
ಮೌನದ ಕಲಶವಿಟ್ಟಿದ್ದೆ
ಅಂತರಂಗದ ಗರ್ಭಗುಡಿಯಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನದೇ ಮಾನಸ ಪೂಜೆ!!
ಕನಸು ಹೂವುಗಳೇ- ನಿನಗೆ ಬಕುಲ ಮಾಲೆ!
ಕಾಲವೂ ಮರೆತಿತ್ತು - ಇಂದು ಮತ್ತು ನಾಳೆ!
ಆದರೂ ಏಕಿತ್ತು ನಿನಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಮುನಿಸು?
ಕೇಳಿತ್ತು ನೋಡು ಈ ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು!!

ಹಾದಿ....-೧

ಹುಟ್ಟು ನಿನ್ನದು ಅಂದೆ
ಸಾವು ನನ್ನದು ಅಂದೆ
ಮಧ್ಯದ ಬದುಕು...
 ಯಾರಪ್ಪನದೋ ತಂದೆ?
ಬರೀ ನಿರ್ವಾತ..
ಸಂತಸವಿತ್ತು ಕೊಂಚ..ಮಿಂದೆ
ಮತ್ತೆ ನೋವುಗಳಿಗೂ ಬೆಂದೆ
ಈಗ ಹೇಳೋ ತಂದೆ..
ಮತ್ತೇನು ಇಟ್ಟಿರುವೆ ಮುಂದೆ?
ದಾರಿ ಅರ್ಧವ ಕ್ರಮಿಸಿದೆ
ಇನ್ನೂ ಉಳಿಸಿದ ವಯಸ್ಸಿದೆ
ಸ್ವಂತಕ್ಕೆ ಏನೂ ಬಯಸದ  ನಿರ್ಲಿಪ್ತ
ಇರುವುದೇ ನನ್ನದೆನ್ನುವ ಸಂತೃಪ್ತ
ಎಸೆದದ್ದಾಗಿದೆ ದೂರ,ಕನಸು-ಆಸೆಗಳ ಯಾದಿ
ಸವೆಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನನ್ನ "ಹೆಜ್ಜೆಮೂಡದ ಹಾದಿ"!!!

ನನ್ನೊಲವಿಗೆ....

ನಾನು ಬೀಜ ಬಿತ್ತುವ
ರೈತನಾಗುತ್ತೇನೆ
ನೀನು ಫಲ ಕೊಡುವ
ಭೂಮಿಯಾಗು
ಇಬ್ಬರ ಬೆವರಿನಲ್ಲಿ
ಹುಟ್ಟಲಿ ಬಿಡು..ಸಣ್ಣ ಹೊಳೆ
ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು
ಕಾಗದದ ದೋಣಿ ಬಿಡಲಿ!!!
ನಾನು ಬದುವಿನಲ್ಲಿ
ದೊಡ್ಡ ಮರವಾಗುತ್ತೇನೆ
ನೀನು ತಬ್ಬಿ ಬೆಳೆವ
ಹೂವಿನ ಬಳ್ಳಿಯಾಗು..
ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು
ಹೂವ ಘಮಲಿನಲ್ಲಿ
ಮರದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ
ತಣ್ಣಗೆ ಮಲಗಲಿ ಬಿಡು!!
ನಾನು ಬಿಸಿಲಾದರೆ
ನೀನು ನೆರಳಾಗು
ನಾನು ಗುಡುಗಾದರೆ
ನೀನು ಮಳೆಯಾಗು
ಚಿಟ್ಟೆಯಾಗಿಬಿಡು
ಬೆಳೆಗಳ ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ
ಹಕ್ಕಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ
ತೆನೆ ತಿನ್ನುವ ಕೀಟದ ಬೇಟಕ್ಕೆ
ಮಾಡುವ ಬಾ ಒಲವೇ
ಕೊಯಿಲಾದ ನಮ್ಮೆಲ್ಲ
ಕನಸುಗಳ ದೊಡ್ಡ ರಾಶಿ...!!
ಅದೆ ಬದುಕಿನ ಪರಮ ಖುಶಿ!!!

ಹಸಿವು ಎಂಬ ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ ಹೋರಾಟ!!

ಹಸಿವು,ಸಾವು ಮತ್ತು ಕಾಮ...ಎಂಬ ಮೂರಂಶಗಳೇ ಎಲ್ಲರ ಸಂವೇದನೆಗಳನ್ನು ಸದಾ ಕಾಡುವಂಥವುಗಳು.
ಇದರಲ್ಲಿ "ಹಸಿವು" ಅನ್ನುವ ಜೈವಿಕ,ಬೌದ್ಧಿಕ,ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯೇ ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಚರ್ಚಿತವಾಗುತ್ತಿರುವುದು...ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸಂವೇದನೆಯನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿರುವುದು.
ಮೊನ್ನೆ ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಆದಿವಾಸಿಯೊಬ್ಬ ಒಂದು ಹಿಡಿಯಷ್ಟು ಅಕ್ಕಿ ಕದ್ದನೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಡಿತಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಸತ್ತ ಎಂಬ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ನಾವು ಒಂದಷ್ಟು ಗೆಳೆಯರು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡದ್ದು "ಹಸಿವಿನ" ಹತ್ತಾರು ಮುಖಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೇ!

ಜಗತ್ತಿನ ಸೃಷ್ಟಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ,ಸರ್ವ ಜೀವ ಜಂತುಗಳ ಮೊದಲ ಭೌತಿಕ ಸಂವೇದನೆ "ಹಸಿವು"! ಹುಟ್ಟಿದ ಮರು ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಮಗು ಅಳುವುದು ಹಸಿವಿನಿಂದಲೇ.ಹಸುವೊಂದು ಕರು ಈಯ್ದ ಕೂಡಲೇ ಕರು ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಕೆಚ್ಚಲ ಕಡೆಯೇ ಮೊದಲು ಬಾಯಿ ಚಾಚಲು ಹವಣಿಸುತ್ತದೆ.

ಹಸಿವು ಬರೀ ಆಹಾರಕ್ಕಷ್ಟೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿರುವುದಲ್ಲ..ಅದಕ್ಕೂ ಅನೇಕ ಮುಖಗಳಿವೆ.ಸಾತ್ವಿಕ ರೀತಿಯ ಜ್ಞಾನದ ಹಸಿವು,ಪ್ರೀತಿಯ ಹಸಿವು,ಸೇವೆಯ ಹಸಿವುಗಳು ಹಾಗೂ ರಕ್ಕಸ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ರಕ್ತದ ಹಸಿವು,ಅಧಿಕಾರದ ಹಸಿವು,ಹಣದ ಹಸಿವು ಮುಂತಾದವು.

ಒಂದು ಬದುಕಿನ ನೆಲೆಯನ್ನು ಹಸಿವು ಕಟ್ಟುತ್ತದೆ.ಅಂತಹ ಸಾವಿರ ಬದುಕುಗಳಿಂದಲೇ ಸಮಾಜ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ.ದೇಶ ಮೈದಳೆಯುತ್ತದೆ.ಸಾತ್ವಿಕ ಹಸಿವು ನೀಗುವ ಅವಕಾಶಗಳು ಹೆಚ್ಚಿದಷ್ಟೂ ಸುಂದರ ಸಮಾಜ ಬೆಳೆಯಬಲ್ಲದು ಹಾಗೆಯೇ ಹಸಿವು ವಿಕೃತತೆಗೆ ತಿರುಗಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಸಮಾಜವಿರಲಿ,ಜೀವ ಸಂಕುಲದ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಲಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಹಸಿವು ಮಾನವ ಕುಲದ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ಹೋರಾಟಗಳಲ್ಲೊಂದು.ದುರಂತವೆಂದರೆ,ಆ ಹೋರಾಟ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿರುವುದು... ನಾಗರೀಕತೆ,ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ವಿಕಸನಕ್ಕೊಂದು ಅಣಕವಿದು!! ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳು ನೂರಿರಲಿ;

ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಂತೂ " ಹಸಿವು"ಬಹುಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ.ಹಸಿವುಮುಕ್ತ ಮಾಡುತ್ತೇನೆನ್ನುವ ಭರವಸೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಿದಷ್ಟೂ ಹಸಿವಿನಿಂದಾಗುವ ಸಾವುಗಳೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸ.ಮನುಷ್ಯನ ಮೂಲಭೂತ ಅಗತ್ಯಗಳನ್ನೇ ತೀರಿಸದ ವಿಜ್ಞಾನ-ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳನ್ನು ಅವಾಗೆಲ್ಲ ತಿಪ್ಪೆಗೆಸೆಯಬೇಕೆನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ.

ಬ್ರಿಟಿಷರಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರ ಹೊಂದಿ 70 ವರ್ಷಗಳಾದ, ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಿರುವ ಭಾರತದಂಥ ದೇಶವೊಂದನ್ನು ಹೀಗೆ ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಸಾವು-ನೋವುಗಳು ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಭೀಬತ್ಸಕರ ನೋಟಗಳು ಈ ದೇಶದ ಪ್ರಗತಿಯ ಗತಿಯನ್ನು ವಿಶ್ವದೆದುರು ತೆರೆದಿಡುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜೀವವುಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಡವನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಜೀವದಂತಹ ದುಬಾರಿ ಬೆಲೆ ತೆರಬೇಕೇ? ಅನ್ನ, ಆರೋಗ್ಯ, ಸೂರು, ಶಿಕ್ಷಣವೆಲ್ಲ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗುತ್ತಲಿರಬೇಕು? ಯಾಕಿಷ್ಟು ಧರ್ಮ, ಜಾತಿ, ವರ್ಗ ಅಸಮಾನತೆಯ ಕಂದಕಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಮತ್ತಷ್ಟು ದೊಡ್ಡವಾಗುತ್ತಾ ವಿಕಾರವಾಗಿ ಕುಣಿಯುತ್ತ ಅಟ್ಟಹಾಸಮಾಡುತ್ತಲಿವೆ? ಕೊನೆಯಿಲ್ಲವೇ ಇವಕ್ಕೆ? ಯಾರು ಕೇಳಬೇಕು ಇವಕ್ಕೆಲ್ಲ ನ್ಯಾಯವನ್ನು? ಏಕಾಯಿತು ನಮ್ಮ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೀಗೆ?

ಬಡತನ ದೇಶಕ್ಕಂಟಿದ ಶಾಪ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ ಆದರೆ ನಾನು ಅನ್ನುವುದು ಈ ದೇಶದ ಭ್ರಷ್ಟ ರಾಜಕಾರಣ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಈ ದೇಶಕ್ಕಂಟಿದ ಶಾಪವೆಂದು. ಈ ಭ್ರಷ್ಟತೆ ದಿನೇ ದಿನೇ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಾ ತನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ಅಸಹ್ಯ ರೂಪವನ್ನು ತೋರುತ್ತಲಿದೆ. ಸರಕಾರಗಳೆಲ್ಲವೂ ದಿನೇ ದಿನೇ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯನ್ನು ಮೆರೆಯುತ್ತಾ ಪ್ಯಾಸಿಸಂ ಕಡೆಗೆ ಸರಿದಂತೆ ಗೋಚರವಾಗುತ್ತಲಿದೆ. ಹತ್ಯಾಂಕಾಂಡಗಳು, ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಗಲಾಟೆಗಳು, ಕುಟಿಲ ಅಟ್ಟಹಾಸಗಳು, ಮೋಸ, ವಂಚನೆ, ನೈಚ್ಯಾನುಸಂಧಾನಗಳು ಅಂಕೆಯಿಲ್ಲದಂತೆ ನಡೆದಿವೆ. ನಿರುದ್ಯೋಗ, ಹಸಿವು, ಬಡತನಗಳೊಂದೆಡೆಯಾದರೆ ಬೆಲೆಯೇರಿಕೆ, ನೆರೆ ಬರಗಳಂತಹ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೊಂದೆಡೆ. ಈ ದೇಶವು ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಾಣದಂತಹ ಸುಳ್ಳುಬುರುಕ ಸರಕಾರವಾಗಿ ಅಸಹ್ಯ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಇಷ್ಟಾದರೂ ಈ ದೇಶದ ಜನತೆ ಸಿಡಿದೆದ್ದಿದ್ದು ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೊಂದು ತಾರ್ಕಿಕ ಅಂತ್ಯ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅದರ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯ ವಿರುದ್ಧ, ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಹೋರಾಟ, ಚಳುವಳಿಗಳನ್ನು ಈ ದೇಶ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಆ ಎಲ್ಲವೂ ಅಲ್ಲಲ್ಲೇ ಅಡಗುತ್ತಲಿದೆ ಕೂಡ. ರಾಮಮನೋಹರ ಲೋಹಿಯಾ 1962ರಲ್ಲಿ ಬರೆದ ‘ನಿರಾಶಾ ಕೆ ಕರ್ತವ್ಯ’ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ 1500 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಜನತೆ ಆಂತರಿಕ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಗಾರನ ವಿರುದ್ಧ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಬಂಡೆದ್ದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆಳುವವ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಗಾರನಾದರೆ ಅಂಥವನ ವಿರುದ್ಧ ಬಂಡೇಳುತ್ತಾರೆ, ಕಾನೂನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸುತ್ತಾರೆ, ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಇಲ್ಲವೇ ಅವುಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಗಾರನನ್ನು ಬಂಧಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅವನನ್ನು ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಂಥ ಪ್ರಸಂಗಗಳು 1500 ವರ್ಷಗಳೀಚೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಮುಂದುವರಿದು ಅವರು 1500 ವರ್ಷಗಳ ಅಭ್ಯಾಸ ಬಲದಿಂದ ಶರಣಾಗತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ರಕ್ತ, ಮಾಂಸದ ಒಂದಂಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದೆಯೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇದು ನಿಜವೂ ಹೌದೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಗುಜರಾತಿನ ದಲಿತರ ಹೋರಾಟ, ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳ ಹತ್ಯೆಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಾಪಸಾತಿ ಚಳುವಳಿಗಳು, ಜೆ.ಎನ್.ಯು., ಅಹಮದಾಬಾದ್, ಹೈದರಾಬಾದ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಚಳುವಳಿಗಳು, ಕೊಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟಗಳು, ಭೂಮಿ ನಮ್ಮ ಹಕ್ಕು ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹಗಳು, ನೀರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಹೋರಾಟಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಕೆಲವು ಹೊಡಿ ಬಡಿ ಎಂಬಂತಹ ಹೇಳಿಕೆಗಳ ತನಕ ಪ್ರಭುತ್ವದ ವಿರುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಎಲ್ಲ ಹೋರಾಟಗಳೂ ಶಕ್ತಿಮೀರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದು ಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ಅಲ್ಲಾಡಿಸುವಲ್ಲಿ, ನ್ಯಾಯ ದೊರಕಿಸುವಲ್ಲಿ ಅಂಥ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಅಂಥ ತೀವ್ರ ಹೋರಾಟಗಳಿಗೂ ಒಂದಿನಿತೂ ಬಗ್ಗದಂತಹ ಮೊಂಡು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಂದು ಭಾರತವನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದೇನೋ!

ಲೋಹಿಯಾ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: ‘ಶರಣಾಗತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಸುಂದರವಾಗಿ ಬಣ್ಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ: ‘ನಮ್ಮ ದೇಶ ತುಂಬ ಸಮನ್ವಯಿಯಾಗಿದ್ದು ಎಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಚಾರಗಳನ್ನ ಅಂಗೀಕರಿಸುತ್ತದೆ’ ಎಂದು. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಸಮನ್ವಯ ಎರಡು ರೀತಿಯದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ದಾಸನ ಸಮನ್ವಯ, ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಭುವಿನ ಸಮನ್ವಯ. ಪ್ರಭು ಅಥವ ಬಲಶಾಲಿ ದೇಶ ಅಥವಾ ಬಲಶಾಲಿ ಜನ ಸಮನ್ವಯ ಸಾಧಿಸಿದರೆ, ಅನ್ಯರ ಯಾವ ವಿಚಾರ ಒಳ್ಳೆಯದು, ಯಾವ ವಿಧದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸಿದರೆ ನಮ್ಮ ಶಕ್ತಿ ವೃದ್ಧಿಸಬಲ್ಲದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಸೇವಕ ಅಥವಾ ದಾಸ ಅಥವಾ ಗುಲಾಮ ಅದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾರ. ತನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಹೊಸ ವಿಚಾರ, ಅನ್ಯರ ವಿಚಾರ ಬಂದರೆ ಅದು ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಅದು ಗತ್ಯಂತರವಿಲ್ಲದೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಪ್ರಸಂಗ’ ಎಂದು. ನೋಟ್ ರದ್ಧತಿ, ಜಿಎಸ್ಟಿ ಹೇರಿಕೆ, ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಾದಾಗ ಆದದ್ದೂ ಇದೇ ಎಂದು ನನಗನಿಸುವುದು.

ಇದೇ ಬರಹದ ಮುಂದುವರಿದ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಲೋಹಿಯಾ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: ‘ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಇದೇ ತೆರನ ಸಮನ್ವಯ ನಡೆದಿದೆ. ಅದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಮನುಷ್ಯ ತನ್ನತನಕ್ಕಾಗಿ- ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೂ ಅದರ ಒಂದು ಅಂಗ-ತನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಲು, ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಪಣಕ್ಕಿಡಲು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಮುಂದೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ತಲೆಬಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರತೆಯ ಹಂಬಲವೂ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಎಷ್ಟೇ ಬಡವನಾಗಿರಲಿ, ಎಷ್ಟೇ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರಲಿ, ಶರೀರ ಕೊಳೆತುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ತನ್ನ ಜೀವಕ್ಕಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯುವವರನ್ನು ನಿಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಾಣುವಿರಿ. ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಅಪಾಯವಿದೆಯೋ ಎನ್ನುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಮನುಷ್ಯನು ಬಡವನಾದಷ್ಟೂ ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಹಪಾಹಪಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೇನೋ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಸನ್ನಿವೇಶ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಶರೀರ ದುರ್ಬಲವಾಗಿದೆ. ಜೇಬು ಬರಿದಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಹಣ ಮತ್ತು ಜೀವದ ಬಗೆಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ವ್ಯಾಮೋಹವೆಂದರೆ ಅವನು ಎಂದೂ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಲಾರ. ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಏನೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕ್ರಾಂತಿ ಅಸಂಭವವೇ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಕ್ರಾಂತಿಯ ವಿಚಾರ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ‘ಅಸಂಭವ’ ಶಬ್ದ ಬಳಸಲಾರೆ’ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಲೋಹಿಯಾರ ಮಾತುಗಳು ನನಗೆ ನಿಜ ಎನಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವರೇ ಹೋರಾಟದ ಕಣಕ್ಕಿಳಿದು ಗುದ್ದಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಪ್ರಭುತ್ವತ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ, ತಪ್ಪು ನಿರ್ಧಾರ, ದುರಾಡಳಿತದಿಂದ ದಿನನಿತ್ಯ ಹೈರಾಣಾಗುತ್ತಿರುವ ಜನಸಾಮಾನ್ಯ ತುಟಿ ಎರಡು ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಲೋಹಿಯಾ ಹೇಳುವಂತೆ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಯಾರಿಗಿದೆಯೋ ಅವರಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿಯೇ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಅವರು ಜಾಗೃತರಾಗಿ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸಲಾರರು. ಯಾರಿಗೆ ಕ್ರಾಂತಿ ಮಾಡುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿದೆಯೋ ಅವರಿಗೆ ಕ್ರಾಂತಿ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಅವರು ಆ ಮನೋಧರ್ಮದವರಲ್ಲ. ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ನಿರಾಶೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯಿದು.

ಲೋಹಿಯಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು, ಯುವ ಜನರು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯಿಂದ ಕ್ರಾಂತಿಗಿಳಿಯಬೇಕೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲೀಗ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಮತ್ತು ಯುವ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನೇ ಗುರಿಯಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜಾತಿ ಧರ್ಮದ ವಿಷ ಉಣಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ದೆಸೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಅವರ ನಿರುದ್ಯೋಗದ ಖಾಲಿತನವನ್ನು ಅವರ ಮೆದುಳುಗಳಿಗೆ ಧರ್ಮದ ನಂಜುಣಿಸುವ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಮತ್ತು ಇದನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದುಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನೇ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ವಿರುದ್ಧವೇ ಹೊಡೆದಾಡಿ ಸಾಯಲು ಅಣಿಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಡಿ.ವಿ.ಜಿ.ಯವರ ಕಗ್ಗದ ಪದ್ಯವೊಂದು ಇಲ್ಲಿ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ...

"ಮುತ್ತಿರುವುದಿಂದು ಭೂಮಿಯನೊಂದು ದುರ್ದೈವ I
ಮೃತ್ಯುಕುಣಿಯುತಲಿಹನು ಕೇಕೆಹಾಕುತಲಿ II
ಸುತ್ತಿಪುದು ತಲೆಯನನುದಿನದ ಲೋಕದ ವಾರ್ತೆ I
ಎತ್ತಲಿದಕೆಲ್ಲ ಕಡೆ? – ಮಂಕುತಿಮ್ಮ II "

ಚುನಾವಣೆಗಳು ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಅರಾಜಕತೆಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಹಿರಿಕಿರಿಯರೆನ್ನದೆ ಒಗ್ಗೂಡಿ ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅತ್ಯವಶ್ಯವಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬದುಕುಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಯಾವುದೋ ಬಣ್ಣದ ಬಾವುಟಗಳೋ,ಇನ್ಯಾವನದ್ದೋ ಪ್ರತಿಮೆಯೋ,ಯಾವುದೋ ಮಂದಿರವೋ ಅಲ್ಲ..ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ನಾಡಿಮಿಡಿತಗಳನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ಸಂತೈಸಬಲ್ಲ ವ್ಯವಸ್ಥೆ..ಅದು ಯಾವ ಪಕ್ಷದ್ದಾದರೂ ಆಗಿರಲಿ..ಯಾಕೆಂದರೆ,ಈಗ ಯಾವ ಪಕ್ಷಗಳಿಗೂ ಅಂತಹ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿಲ್ಲ..

ಅಂಥದ್ದೊಂದು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬರುತ್ತದೆ ಅಂತೀರ?

ನೋಡೋಣ...ಆಶಾವಾದಿಗಳೋಣ..ಅಲ್ಲವೆ?

ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು - ೯

ನಿನ್ನ ದೇಹದ ಲಿಪಿ
ಯಾವ ಭಾಷೆಯದ್ದು?
ನನಗೊಬ್ಬನಿಗಾದರೂ ಹೇಳಿಬಿಡು..
ಅನುವಾದಿಸುತ್ತೇನೆ
ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ..!
ನನ್ನೊಲವೇ....
ಬದುಕಿನ ಹಾಳೆಯ ತುಂಬ
ನಿನ್ನದೇ ಕವಿತೆಗಳು
ಹೀಗೆಯೇ ಕಳಿಸುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ
ಓದಿಕೋ...ಅರ್ಥೈಸಿಕೋ..
ರಾಯಭಾರಿಯಾಗಲಿ ಬಿಡು
ರಾತ್ರಿ ಬೀಳುವ ಕನಸು...!
ಅಂದಿತ್ತು ನೋಡು
ನನ್ನ 'ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು'!!!

ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು - ೮

ನೀನು ಹಾಸಿಕೊಂಡ ಮೌನದ ಮೇಲೆ
ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತುಂಬಿ
ಗಂಟುಕಟ್ಟಿ ದೂರ ಎಸೆಯಬೇಕು...
ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನಡುವಿನ ಅಂತರದ ಹೊಳೆಗೆ
ಭರವಸೆಯ ಕಲ್ಲುಗಳ ಹಾಕಿ
ಎಂದೂ ಮುಳುಗದ ಸೇತುವೆ ಕಟ್ಟಬೇಕು..
ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲ ಬೇಗನೆ ಸರಿವ
ಆ ಕಾಲದ ಕೈಕಾಲುಗಳ ಬಿಗಿದು
ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ  ಛಳಿ ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು..
ನೀನಿದ್ದೆಡೆಯೆಲ್ಲಾ ತಂಗಾಳಿಯೇ ಬೀಸುವಂತೆ
ಹಗಲಿಡೀ ಬೆಳದಿಂಗಳಿರುವಂತೆ,
ವರ್ಷವಿಡೀ ಹೂವುಗಳರಳುವಂತೆ,
ಅನುಗಾಲವೂ ಇಬ್ಬನಿ ಉದುರುವಂತೆ
ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಗೆ ಶಿಸ್ತಾಗಿ ಹೇಳಿಬಿಡಬೇಕು...
ನನ್ನೊಲವೇ...
ನಿನ್ನ ಒಂದು  ನಗುವಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಕಲ್ಲವೇ?
ಕೇಳಿ ಹೇಳು..ಆ ನಿನ್ನ  ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು ???

ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು-೭

ನಿನ್ನ ಭವಿಷ್ಯದ ಹಾದಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ
ನನ್ನ ಆಯಸ್ಸನ್ನು ಹಾಸಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ..
ನಿನ್ನ ಒಂದೊಂದು ಕಂಬನಿಗೂ
ನನ್ನ ಎದೆ ಬಟ್ಟಲನ್ನೇ ಇಡುತ್ತೇನೆ..
ನನ್ನದೆಯ ಕದದ ಕೀ ನಿನ್ನದೇ
ನನ್ನ ಮನದ ಬಯಲೂ ನಿನ್ನದೇ
ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಹೊಲದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ
ನಿನ್ನ ಕನಸಿನ ಬೀಜಗಳನ್ನೇ ಬಿತ್ತುತ್ತೇನೆ..
ಬೆಳೆಯೋಣ ಬಾ ಒಲವೇ..
ತುಂಬು ಜೀವನದ ಹುಲುಸು ಫಸಲು!!!
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲ ತುಂಬ ಅದೇ ಹೊಲದ
ಕಾಳುಕಡಿಗಳ ಉಡಿಯಕ್ಕಿ..
ನಿನ್ನ ಬದುಕ ತುಂಬ ಬರೀ ಗೆಲುವಿನ
ನಗೆ ಹರಿಯಲಿ ತೆರೆಯುಕ್ಕಿ..
ಸೋಲು?...ಸಾವಿಗಿರಲಿ ಬಿಡು!
ಬದುಕಾಗಲಿ ಬಿಡು ಚಂದದ ಒಲವ ಕನಸು!
ಏನಂದೀತು? ನಿನ್ನ ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು??

ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು- ೬

ನಿನ್ನ ಎದೆಯೊಳಗಿನಿಂದ
ಜಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ
ಒಂದೊಂದು ನೆನಪುಗಳಿಗೂ
ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಬೇಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ..
ನಿನಗಾಗಿ ನೂರು ಸಲ ಸೋತಿದ್ದೆ
ಸಾವಿರ ಸಾವಿರ ಸಲ ಸತ್ತಿದ್ದೆ...
ಈಗ ನೋಡು...
ನೊಂದ ಮನಸಿಗೊಂದು
ಹುಸಿನಗುವಿನ ಮುಖವಾಡ..
ನಗುವಿಗೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡು ಅರ್ಥ
ಇದರಲ್ಲಿಲ್ಲ ಕೇಳು ನನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥ!!
ನನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೊರಡುವ
ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳಲ್ಲೂ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಒಂದೊಂದು ಹನಿ
ನಿನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ..
ಆ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತು
ಅಳಿಸಿ ಹೋಗಿಬಿಡೇ..ಪುಣ್ಯಾತಗಿತ್ತೀ.
ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇಕೆ...
ಈ ನಿನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು?

ಆಶಯ......

ನನ್ನ ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು
ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು
ಕೈ ಬೆರಳುಗಳಿಗೂ
ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡಿ
ಅಂಟಿಕೊಂಡುಬಿಡಲಿ...
ನೋಡುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು
ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೂ
ನನ್ನ ಒಲವಿನಾಳ ಗೋಚರಿಸಲಿ..
ಓದಿಕೊಳ್ಳುವ
ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮನಸ್ಸೂ
ಒಲವಿನ ನವಿಲುಗರಿಯಾಗಿಬಿಡಲಿ..

ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು-೫

ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲವೂ
ಮೌನವ ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿವೆ..
ನೆನಪುಗಳು ಬಂದು
ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸಿದರೂ ಏಳುತ್ತಿಲ್ಲ..
ಅವತ್ತು ನೀನು
ಹಚ್ಚಿಟ್ಟುಹೋದ ಹಣತೆ ಮಾತ್ರ
ಸಣ್ಣಗೆ ಎದೆಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ..
ನೀನು ಹನಿಸಿದ ಕಂಬನಿಯ ಬಿಂದು
ನನ್ನ ಮುಂಗೈ ಮೇಲೆ ಹಾಗೇ ಇದೆ..
ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕಬಲ್ಲೆನೆಂಬ
ನಿನ್ನ ಹುಂಬತನದ ನವಿಲಿಗೆ
ಕಡೆಯದಾಗಿ ಒಂದೇ ಮಾತು ಹೇಳಲಾ?
ನೀನು ಹಚ್ಚಿದ್ದ ಹಣತೆಯ ಬೆಳಕಲ್ಲೇ
ಗೋರಿ ತೋಡುತ್ತದೆ ಬಿಡು ಈ ರಾತ್ರಿ
ನನ್ನ 'ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು' !!!

ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು -೪

"ಇಳಿ ಸಂಜೆಯ ತಿಳಿ ಮೌನ"…

ಕಡಲ ಮುಂದೆ
ನನ್ನ ಹೆಗಲಿಗೆ ನೀನು ಒರಗಿ
ಕೂತಿದ್ದನ್ನು ನೆನೆದು
ಹೃದಯ ಕೊರಗುತ್ತಿದೆ ..
ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುವವರೆಗೂ
ನೀನು ಬಿಡುಅಂದರೂ ಬಿಡಲೊಲ್ಲೆ ಎಂದು
ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರೆಳುಗಳ ಜೊತೆ ನಿನ್ನ ಕೈ
ಬೆಸೆಯುತ್ತಿದ್ದನು ನೆನೆದು ಕಣ್ಣೀರು ಜಿನುಗುತ್ತಿದೆ .

ಇಳಿ ಸಂಜೆಯ
ತಿಳಿ ಮೌನದಲ್ಲಿ
ನೀನು ಆಡಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ
ಅಲೆಗಳು ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದಂತಿದೆ ..
ದಡದಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ
ಜೊತೆಗೆ ನಡೆದಾಡಿದ ಗುರುತನ್ನು
ಅಳಿಸಲು ಅಲೆಗಳು ಮರೆತಂತಿದೆ ..

ನಾನೇಕೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದೆ
ನೀನ್ಯಾಕೆ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದೆ
ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದರೆ
ಎದೆಗೆ ಯಾರೋ ತಿವಿದಂತಿದೆ
ಆ ನೋವಿನಲ್ಲೇ ಬರೆದ ಸಾಲುಗಳಿಂದಲೇ
ನಾನು ‘ಕವಿ’ಯಾದಂತಿದೆ.
–
××××××××××××××××××××

೧.
ನಿನ್ನನು ಮರೆತು ಬಿಡೋಣ
ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ
ಪಥಸಂಚಲನ !

೨.
ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು
ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದ್ದ ನನಗೆ
ಆಸರೆಯಾಗಿದ್ದು ಗಲ್ಲದ ಮೇಲೆ
ಹರಿದಾಡಿದ ನಾಲ್ಕು ಕಣ್ಣೀರ ಸಾಲುಗಳು

೩.
ನೀನಾಡಿದ ಮಾತುಗಳೆನ್ನಲ್ಲಾ
ನಾನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ್ದೇನೆ.
ಒಂದು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹೊರತರಿಲಿದ್ದೇನೆ
“ಮೌನದೊಳಗಿನ ಮಾತುಗಳು ” ಎಂಬ
ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಡಿ

೪
ಅವಳ ಮೌನದೊಳಗೆ
ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ
ಅಷ್ಟು ಸದ್ದು ಮಾಡಿತ್ತು ಅವಳ ಮೌನ !

ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ನನ್ನ ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು
ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಕರಗಿ ಸತ್ತಿತ್ತು!!!

ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು -೩

ಕೈ ಬಳೆಯ ದನಿ ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸಪ್ಪುಳ
ಮುಡಿದ ಹೂವ ದಂಡೆಯ ಘಮಲು
ಸಾವಿರ ದೀಪ ಒಮ್ಮೆಗೇ ಬೆಳಗಿದಂಥ
ಫಳ್ಳನೆಯ ತುಂಟ ನಗು..
ಸತ್ತ ಹೆಣಕ್ಕೂ ಜೀವದಾಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವ
ಮಧುರ ಸವಿಯ ಮಾತು..
ನಡೆದರೆ ಜೀವ ದ್ರವ್ಯದ ಹೊನಲು
ಕುಳಿತರೆ ಪಾರಿಜಾತ ಗಿಡದ ಟಿಸಿಲು
ಈ ಜೀವಕ್ಕಿಷ್ಟು ಸಾಕು ಬಿಡು
ಅಂದುಕೊಂಡು...ಬಾಚಿ ತಬ್ಬ ಹೋದರೆ,
ಅಲ್ಲೇನಿದೆ?...ಬರೀ ಬಟ್ಟ ಬಯಲು!
ಮುಡಿಯಿಂದುದುರಿದ ಹೂಗಳ ಘಮಲು!
ನನ್ನೊಲವೇ....
ಕಾಲವನ್ನೂ ನಿಲ್ಲಿಸುವೆ ನಿನ್ನ ಕಾಲ ಬಳಿ
ಕೊಡು ಒಂದೇ ಒಂದು ತಬ್ಬುಗೆಯ ಉಂಬಳಿ!
ಓದಿಕೋ....
ನನ್ನ ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸಿನ ಕಳಕಳಿ!

ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು -೨

ಆ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಮೌನದಲ್ಲೂ
ಬೇಸರ ಬರದಂತೆ...
ನೆತ್ತಿ ಸುಡು ಬಿಸಿಲಲ್ಲೂ
ಪಾದ ತಂಪು ಮಾಡುತ್ತ..
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಧೂಳ ಕಣವನ್ನು
ಲಂಗದ ತುದಿಯಿಂದ
ಎಳೆಮಾಡಿ ತೆಗೆದು
ಸೆರಗನ್ನು ಇಬ್ಬರ ತಲೆಗೂ
ಹೊದಿಸಿದವಳು!!

ನಿನ್ನೆಯ ಅನುಭವದ ಜೊತೆ
ಇಂದಿನ ವಾಸ್ತವ ಬೆರೆಸಿ...
ನಾಳೆಯ ಭರವಸೆಯ ಬಿತ್ತಿ
ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿಸ ಹೇಳಿ...
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹಾರುತ್ತಿದ್ದ
ಜೋಡಿ ಗುಬ್ಬಿಗಳ ತೋರಿ...
ಏನೋ ಹೇಳಹೊರಟು
ತುಟಿಕಚ್ಚಿ,ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದವಳು!!

ನೀನೇನು ಭ್ರಮೆಯಾ?
ನಿನ್ನದೇನು ಬರೀ ಕಲ್ಪನೆಯಾ?
ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ-
ಭ್ರಮೆ ಮತ್ತು ವಾಸ್ತವಗಳ
ಮುಖಾಮುಖಿ ಅಂದವಳು!!!
ಸಿಗದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿತ್ತು
ನನ್ನ ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು!!!

ದೀಪ

ದೀಪ
ಹಚ್ಚಿದ ಹೆಂಗಸೇ..
ನಿನಗೊಂದು ಮಾತು,
ಬೆಳಗಲು ಬಿಡು
ನೀ ಹಚ್ಚಿದ ದೀಪದ
ಪೂರ್ಣ ಬೆಳಕ!
ನಿನ್ನ ಹಿಂದಿನ
ನೆರಳ ಕತ್ತಲ ತನಕ!
ದೀಪಕ್ಕೋ..
ಗಾಳಿಗೆ ನಂದುವ ಭಯ
ತೈಲ ತೀರಿತೆಂಬ ಭಯ
ಬತ್ತಿ ಸವೆಯಿತೆಂಬ ಭಯ
ಭಯವಿಲ್ಲದಾವುದುಂಟು?
ಕತ್ತಲಿಗೂ
ತನ್ನ ನಶ್ವರತೆಯ ಭಯ
ಬೆಳಕಿಗೂ
ಏಕತಾನತೆಯ ಭಯ!!!

ಹುಚ್ಚುಖೋಡಿ ಮನಸು - ೧

ಅವತ್ತು ನೀನು..
ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಕದ ತಟ್ಟಿದ್ದೆಯಲ್ಲವೇ?
ತೆರೆದು ನೋಡಿದರೆ
ನೀನಿಲ್ಲದ ಬಯಲು!
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಒಂದು
ಕುಂಟಗುಬ್ಬಿಯ ಚೀತ್ಕಾರ...
ಮುದಿ ನಾಯಿಯೊಂದರ ಊಳು!
ಹೊತ್ತಾರೆಯೆದ್ದು ನೋಡಿದರೆ,
ನನ್ನ ಹೃದಯ ಪುಷ್ಪದ
ಮೇಲೊಂದು ಇಬ್ಬನಿ...
ಅದರಲ್ಲೇ ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿತ್ತು ನೋಡು!
ಸೂರ್ಯ ಬರುವ ಮುನ್ನ
ಎತ್ತಿಟ್ಟುಕೋ ನನ್ನಾ..
ಕೂಗಿತ್ತು ನಿನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಖೋಡಿ ಮನಸು!